Περί καταλήψεων λόγος

Εδώ που έχουμε φτάσει πλέον, θεωρώ ότι το εξάμηνο έχει ήδη χαθεί. Αρχικά σε έναν αριθμό εργαστηρίων δεν έχει συμπληρωθεί ο προαπαιτούμενος αριθμός των 10 μαθημάτων για την εξέταση αυτών. Σε πολλά πρέπει να γίνουν 2 μαθήματα αναπληρώσεων ώστε να έχουμε το δικαίωμα να εξεταστούμε.

Η δική μας σχολή , ΣΤΕΦ στην οποία ανήκει και το τμήμα του οποίου είμαι φοιτητής τελεί υπό κατάληψη εδώ και σχεδόν ένα μήνα από τις 16/01/2007. Σύμφωνα δε με το πρόγραμμα εξεταστικής που είχε ανακοινωθεί πριν από την έναρξη των καταλήψεων αυτή τη στιγμή θα βρισκόμασταν στο τέλος της α’ εξεταστικής θεωριών. Η δεύτερη εξεταστική θα τέλειωνε 01/03 και μέσα στις επόμενες μέρες θα γινόταν οι δηλώσεις μαθημάτων και η έναρξη του εαρινού εξαμήνου.

Η αλήθεια είναι ότι κι αυτό το εξάμηνο ήταν ακόμη ένα πιεσμένο εξάμηνο εξαιτίας των καταλήψεων Μαΐου – Ιουνίου 2006. Παρόλα αυτά δεν ήταν το μόνο εξάμηνο που ήταν πιεσμένο. Θυμάμαι πως από το πρώτο εξάμηνο που έγινα φοιτητής, χειμερινό 2004 - 2005, πάντοτε υπήρχαν καταλήψεις για οποιοδήποτε λόγο, καθώς και διάφορες κινητοποιήσεις εκπαιδευτικών αλλά πάντα τελευταία στιγμή καταφέρναμε να σώσουμε το εξάμηνο, αυτή τη φορά όμως έχει ξεπεραστεί κάθε προηγούμενο χρονικό όριο προτού σταματήσουν όλα αυτά.

Σαν να μην φτάνει αυτό στον αέρα πλανάτε μετά την ψήφιση της αναθεώρησης, ο νόμος-πλαίσιο για την εκπαίδευση, κάτι που με κάνει να ανησυχώ αρκετά. Το λυπηρό είναι ότι ήδη έχω φτάσει να χρωστάω μαθήματα 2 εξαμήνων (διαπίστωσα ότι το να δουλεύεις από τη μία και το να παρακολουθείς από την άλλη μια αρκετά απαιτητική σχολή δεν είναι κάτι εφικτό, ιδιαίτερα όταν υποτίθεται ότι εργάζεσαι «ημι-απασχολούμενος» 6 ώρες την ημέρα και 6 μέρες την εβδομάδα), οπότε κάθε επιπλέον χαμένο εξάμηνο είναι κάτι που σίγουρα δεν θέλω.

Και μιλάω για χαμένα εξάμηνα γιατί το σύστημα που ακολουθεί το ΤΕΙ είναι αυτό των διδακτικών μονάδων, το οποίο είναι πολύ διαφορετικό της κατάστασης που επικρατεί στα ΑΕΙ. Ένας φοιτητής έχει δικαίωμα να δηλώσει ως 36 διδακτικές μονάδες όπου αν ένα μάθημα είναι απλά θεωρία έχει 6 μονάδες, ενώ αν είναι θεωρία συνοδευόμενη από εργαστήριο, έχει 4 μονάδες η θεωρία και 2 το εργαστήριο. Τα τυπικά μαθήματα του εξαμήνου αντιστοιχούν σε 30 μονάδες, πράγμα που σημαίνει ότι ένας φοιτητής μπορεί στην ουσία να δηλώσει κάθε εξάμηνο ένα επιπλέον μάθημα. Σε εξάμηνα μεγαλύτερα του 7ου ο αριθμός των διδακτικών μονάδων αυξάνεται για ευνόητους λόγους.

Υπάρχουν δύο περιπτώσεις μετά το πέρας των καταλήψεων, είτε να χαθεί τελείως το εξάμηνο, είτε να γίνουν πολύ σύντομα οι εξεταστικές όποτε πάλι το αποτέλεσμα μόνο τραγικό μπορεί να είναι.

Χτες 12/01 ήμουν παρόν στη συνέλευση που έγινε για την απόφαση σχετικά με την συνέχεια ή όχι των κινητοποιήσεων. Η ώρα έναρξης που είχε ανακοινωθεί ήταν 12, έφτασα 12.05 αλλά ελάχιστοι ήταν εκεί η συνέλευση ξεκίνησε μετά τη 1. Κάποια πράγματα από αυτά που ειπώθηκαν ήταν εντελώς απαράδεκτα.

Καταρχήν στην πρόταση της συντονιστικής επιτροπής στην γενική συνέλευση του συλλόγου της ΣΤΕΦ βλέπω γραμμένο το εξής: «Παράλληλα, καταργώντας το άρθρο 16 με τη συνταγματική αναθεώρηση προωθείται ακόμα: η κατάργηση της μονιμότητας στο δημόσιο (άρθρο 103), δηλαδή της σταθερότητας των εργασιακών σχέσεων. Αν και οι υποστηρικτές της πλουτοκρατίας προσπαθούν να κρατήσου τους εργαζόμενους σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα διαιρεμένους, η αλήθεια είναι ότι έτσι: α) Οι εργασιακές σχέσεις εξισώνονται για όλους προς τα κάτω. Σε τίποτα προφανώς δεν θα ωφεληθούν οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα από την κατάργηση της μονιμότητας. Αντίθετα, η αφαίρεση των δικαιωμάτων των εργαζομένων στο δημόσιο θα οδηγήσει σε μια δραματική χειροτέρευση των εργασιακών σχέσεων για όλους, στη γενίκευση της προσωρινής, της γενικής και μερικής απασχόλησης, της μαύρης και ανασφάλιστης εργασίας κλπ., ιδιαίτερα για τους νέους. β) Οι εργαζόμενοι στο δημόσιο γίνονται έρμαια των πελατειακών σχέσεων και των κομματικών μηχανισμών. Ταυτόχρονα, ταυτόχρονα χτυπιέται το δικαίωμα τους στον συνδικαλισμό. γ) Διευκολύνεται η επιβολή της λειτουργίας των δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών, ιδίως των κοινωφελών, με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, δηλαδή με γνώμονα το κέρδος. Τελικός στόχος τους παραμένει η παράδοση τους στο ιδιωτικό κεφάλαιο (π.χ. ξεπούλημα ΟΤΕ).»

Θα σταθώ αρχικά επί της μονιμότητας στο δημόσιο, της οποίας τα αποτελέσματα διαβιούν χιλιάδες Έλληνες πολίτες καθημερινά. Είναι γεγονός ότι το χάλι που αντιμετωπίζεται στις δημόσιες υπηρεσίες είναι αποτέλεσμα αυτής της μονιμότητας για την οποία μιλάνε εξ’ αιτίας της οποίας θεωρείται εντελώς παράλογο το αυτονόητο. Δηλαδή, το να σε εξυπηρετούν σωστά αυτοί, που στο κάτω-κάτω της γραφής πληρώνονται από αυτά που καταβάλλεις εσύ στο κράτος ως φορολογούμενος. Προφανώς δηλαδή από την κατάργηση της μονιμότητας θα ωφεληθούν όλοι εκτός βέβαια από τους δημοσίους υπαλλήλους που δεν θα προσαρμοστούν στις νέες καταστάσεις και θα επιμείνουν να συμπεριφέρονται όπως σήμερα.

Όσον αφορά δε το θέμα ιδιωτικοποίησης κοινωφελών οργανισμών και συγκεκριμένα του ΟΤΕ που αναφέρει το παράδειγμα έχω να πω τα εξής. Καταρχήν είναι αποδεδειγμένο ότι το κράτος αδυνατεί να κάνει τον επιχειρηματία, και το κλασσικό πλέον παράδειγμα είναι αυτό της Ολυμπιακής την οποία το κράτος παρέλαβε ως κερδοφόρα επιχείρηση και την μετέτρεψε σε ζημιογόνα με αποτέλεσμα τώρα να προσπαθεί να την ξεφορτωθεί. Επιπλέον σε πλήθος υπαλλήλων του ΟΤΕ αυτή τη στιγμή επικρατεί το αίσθημα του δημοσίου υπαλλήλου με όσα άσχημα συνεπάγεται αυτό. Ακόμη, μέχρι πρότινος η μονοπωλιακή πολιτική του «κοινωφελούς», δημόσιου ΟΤΕ ήταν εις βάρος των Ελλήνων πολιτών που πλήρωναν κάθε φορά τα καπρίτσια και τις ορέξεις του οργανισμού.

Κάτι ακόμη ανησυχητικό που άκουσα ήταν αυτό για το οποίο μέλη παρατάξεων περηφανευόντουσαν. Δηλαδή, για το πώς όταν ο πρόεδρος του ΤΕΙ αρνήθηκε να μιλήσει μαζί τους λέγοντας «Αρνούμαι να μιλήσω με καταληψίες.» αυτοί κλείδωσαν τον αντιπρόεδρο έτσι ώστε να εκβιάσουν τον πρόεδρο για να μιλήσει μαζί τους. Είναι κι αυτό άραγε μέρος της δημοκρατικότητας του αγώνα.

Επιπλέον, όταν μέλη της ΔΑΠ ανεβήκαν να μιλήσουν (βέβαια η μόνη τους πρόταση ήταν περί της παύσης των καταλήψεων) από κάποιους παρευρίσκοντες ακούστηκαν απαξιωτικά συνθήματα και γιουχαΐσματα. Μετά την ομιλία τους, μέλος παράταξης αρνήθηκε να απαντήσει σε οποιαδήποτε ερώτηση. Ενώ από την άλλη όταν ένας εκ των παρευρισκόμενων έκανε ερωτήσεις σε μέλος παράταξης που είχε σχέση με την διαφάνεια της ψηφοφορίας ακούστηκαν φωνές που του έλεγαν «Σκάσε ρε».

Προς ψήφιση υπήρχαν 2 προτάσεις, μια τις συντονιστικής επιτροπής και μια της ΔΑΠ, η πρώτη σε λίγες γραμμές πρότεινε την συνέχεια και κλιμάκωση των κινητοποιήσεων και η δεύτερη την λήξη, την σύσταση επιτροπών σε κάθε τμήμα για την απόφαση σχετικά με την εξεταστική και την έναρξη των εξεταστικών. Έτσι η ψήφιση είχε την εξής μορφή (η οποία πιστεύω ότι δείχνει μια κάποια προκατάληψη): όσοι υποστήριζαν την πρόταση της συντονιστικής επιτροπής στα αριστερά όσοι της ΔΑΠ στα δεξιά. Η προκατάληψη φάνηκε ακόμη περισσότερο όταν μέλος παράταξης που ήταν στην συντονιστική φώναξε «Οι της ΔΑΠ δεξιά» βέβαια μετά από αντίδραση που υπήρξε έκανε διευκρίνιση λέγοντας «αυτοί που υποστηρίζουν την πρόταση της ΔΑΠ».

Όσον αφορά τη μαζικότητα του κινήματος όσον αφορά τη δική μου σχολή, γιατί για τις άλλες δεν γνωρίζω, απλά θα πω το εξής, η ΣΤΕΦ αποτελείται από 5 τμήματα, Ηλεκτρονικής, Πληροφορικής, Αυτοματισμού, Οχημάτων και Πολιτικών Έργων Υποδομής. Η πληροφορική αριθμεί το περίπου 1000 με 1500 εγγεγραμμένους φοιτητές αν θυμάμαι καλά (σε κάθε χρόνο μπαίνουν περίπου 300 τον αριθμό) αν αναλογιστούμε ότι ο αριθμός των παρευρισκομένων δεν ξεπερνούσε τους 400. Βέβαια υπάρχει μεγάλος αριθμός φοιτητών που απλά αδιαφορεί για το τι θα γίνει ή δεν ασχολείται. Αλλά σίγουρα δεν μπορούμε να μιλάμε για μαζικότητα από τι στιγμή που αναλογικά το ποσοστό των φοιτητών που παρευρίσκονται στις συνελεύσεις είναι μικρότερο ακόμη κι από το μισό των εγγεγραμμένων. Επιπλέον από τους περίπου 400 οι 50 είναι αντίθετοι με τις καταλήψεις και από τους απομένοντες οι μισοί δεν πρόκειται να παρευρεθούν στις κινητοποιήσεις.

Ρίχνοντας μια ματιά σε φυλλάδιο με την υπογραφή της Πανσπουδαστικής Κ.Σ. μεταξύ των άλλων διαβάζω στα «επιχειρήματα» κατά της αναθεώρησης του άρθρου 16 αλλά και του νόμου-πλαίσιο, το εξής «Ας ρίξουμε μια ματιά από τι «απομονωνόμαστε» παλεύοντας ενάντια στην πολιτική ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΕΕ:» και μεταξύ των άλλων αναφέρει «Από τη Γαλλία, όπου 40.000 φοιτητές και φοιτήτριες έχουν στραφεί στην πορνεία για να ανταπεξέλθουν στο τεράστιο κόστος σπουδών;». Ψάχνοντας λοιπόν στο Google έπεσα σε ένα σχετικό άρθρο που βρίσκεται στο findarticles.com με τίτλο «40,000 French students 'join sex trade to fund degrees'» το εν λόγω άρθρο έχει γραφτεί σύμφωνα με το site από τον Alex Duval Smith και έχει δημοσιευτεί στον Independent του Λονδίνου την 31η Οκτωβρίου του 2006.

Λέει λοιπόν, μεταξύ των άλλων το άρθρο ότι «Σύμφωνα με την ένωση SUD-Etudiant 40.000 φοιτητές στη Γαλλία – ή περίπου το 2% - χρηματοδοτούν τις σπουδές τους μέσω της πορνείας (sex trade)». Ποίο κάτω στο άρθρο βλέπουμε ότι ««Ως κανόνας, η φοιτητική πορνεία είναι μια ανεξάρτητη και περιστασιακή δραστηριότητα», είπε ο εκφωνητής του Office Central de la Repression de la Traite des Etres Hu-mains, μίας ομάδας ενάντια στη δουλεία. «Είναι διακριτικό, δύσκολο να εντοπισθεί και όχι ένα καθεαυτό έγκλημα.»».

Σε κάποιο σημείο του άρθρου βλέπουμε το εξής: «Το SUD-Etudiant, που εκστρατεύει έτσι ώστε το γαλλικό κράτος να πληρώνει βασικό μισθό σε όλους τους φοιτητές, είπε πώς η τάση της πορνείας είναι ένα αποτέλεσμα των μειωμένων επιχορηγήσεων και του αυξανόμενου καταναλωτισμού». Σε άλλο σημείου του ίδιου άρθρου βλέπουμε: «Το φαινόμενο υπάρχει. Όλο και περισσότεροι σπουδαστές έχουν πρόβλημα να τα βγάλουν περά επειδή οι τιμές των ενοικίων αυξάνονται ενώ οι επιχορηγήσεις μένουν οι ίδιες». Ενώ ποιο κάτω βλέπουμε ότι: «σύμφωνα με μια έρευνα στη Γαλλία το 2000 και σε πληθυσμό κάτω των 25 ετών βρέθηκε ότι 100,000 φοιτητές ζούσαν κάτω από τα όρια της φτώχιας και το 51% είχε περιοδική απασχόληση».

Βέβαια προφανώς το φυλλάδιο της Πανσπουδαστικής προσπαθεί να δημιουργήσει κλίμα φοβίας και να κερδίσει εντυπώσεις γι αυτό παρουσιάζει μονάχα ένα σημείο το του άρθρου. Σίγουρα ο αριθμός των 40,000 είναι αρκετά εντυπωσιακός αλλά χωρίς να αναφέρεται το ποσοστό επί του πληθυσμού των φοιτητών είναι απλά παραπλανητικό, όπως επίσης παραπλανητικό γίνεται με την απόκρυψη κι άλλων στοιχείων που αναφέρονται παραπάνω. Βλέπουμε λοιπόν πως το φαινόμενο που χρησιμοποιείται ως επιχείρημα ενάντια σε νόμο-πλαίσιο και αναθεώρηση του άρθρου 16 και γενικά ενάντια στα ευρωπαϊκά εκπαιδευτικά μοντέλα δεν συμβαίνει απαραίτητα εξαιτίας της ύπαρξης ιδιωτικής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, αλλά συντελούν και άλλοι παράγοντες τους οποίους όμως δεν αναφέρουν προφανώς για να διαμορφώσουν αντιλήψεις.

Ας ελπίσουμε ότι η κατάσταση στην παιδεία θα βελτιωθεί αν και ανησυχώ ότι τελικά τίποτα δεν θα γίνει και εμείς (όσοι είμαστε για οποιοδήποτε λόγο αντίθετοι με τις καταλήψεις) θα είμαστε απλά παράπλευρες απώλειες. Και ανησυχώ διότι εκ μέρους των «αγωνιζομένων» βλέπω αντιδημοκρατικές συμπεριφορές από τη μια, σε κάποια σημεία υπερβολικές και μη εφαρμόσιμες απαιτήσεις και από την άλλη έλλειψη ουσιαστικών προτάσεων, για το πώς θα μπορέσει να επέλθει η πολυπόθητη βελτίωση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.