Το Βιβλίο της ιστορίας ο Χριστόδουλος και διάφορες σκέψεις γύρω από το θέμα.

Μεταξύ των άλλων τις τελευταίες μέρες έχω διαπιστώσει ότι συνεχίζεται η φασαρία γύρω από το βιβλίο ιστορίας της έκτης τάξης του δημοτικού. Αρχικά μια τηλεφωνική συνδιάλεξη με τη γιαγιά μου, μιας και εγώ δεν βλέπω καθόλου τηλεόραση, έπειτα ένας σύνδεσμος στο news.in.gr από τον αγαπητό derevirn, που αφορά πρόσφατη επίθεση του κ. Παρασκευαΐδη εναντίων των συγγραφέων του βιβλίου, καθώς και τον υποστηρικτών του και τέλος, το άρθρο του Ριχάρδου Σωμερίτη στο Βήμα με τίτλο Ιστορία και Υστερία από το blog του sfrag.

Αρχικά θα σταθώ στην συνδιάλεξη που είχα με την γιαγιά μου. Επειδή γνωρίζω πόσο εύκολα επηρεάζεται από την τηλεόραση, καθώς μιλούσαμε επί ενός θέματος τις είπα πως για το θέμα που μιλούσαμε θα ήθελα να δω πρώτα μια τεκμηριωμένη επιστημονική έρευνα, γιατί το κάθε τι που παρουσιάζεται δεν είναι απαραίτητα και τεκμηριωμένο. Έτσι καθώς η συζήτηση συνεχίζεται μου πετάει το εξής ωραίο «να εδώ προσπαθούν να αλλάξουν την ιστορία μας», «υποβαθμίζουν το ρόλο της εκκλησίας στην επανάσταση» μου λέει, ξέχασα να αναφέρω ότι σε αντίθεση με εμένα η γιαγιά μου είναι θρησκευόμενη. Καθώς λοιπόν προσπαθώ να της εξηγήσω τον αμφιλεγόμενο ρόλο της εκκλησίας κατά την επανάσταση ακούω κι ένα «να μα δεν υπήρξε το κρυφό σχολειό;» κι αρχίζω να της μιλάω βιαστικά, γιατί από το τηλέφωνο δεν είναι δυνατόν να γίνονται τέτοιου είδους συζητήσεις για το πώς έχουν τα πράγματα.

Αυτό που προκύπτει όμως είναι το πώς αυτοί οι «εθνικόφρονες» κύριοι, πρωτοστατούντος του κ. Παρασκευαΐδη καταφέρνουν με τον λαϊκισμό τους να ξεγελάσουν αυτόν τον κόσμο, ο οποίος γνωρίζει μόνο την επίσημη «εθνικά ορθή» ιστορία και να τον πάρουν με το μέρος τους.

Συνεχίζοντας θα σταθώ στα της επίθεσης του κ. Παρασκευαΐδη ο οποίος μίλησε για «προσπάθεια “υποδούλωσης” της νεολαίας». Και σαφώς νομίζει ότι δεν έχουμε καταλάβει εδώ και καιρό ποιος προσπαθεί να υποδουλώσει πραγματικά την νεολαία και να την εγκλωβίσει μέσα σε εθνικιστικές και ρατσιστικές αντιλήψεις γεμάτες μίσος. Κατά το κήρυγμα του δε είπε: «Σήμερα δεν αμφισβητείται μόνο η παρουσία της Εκκλησίας μέσα στη δημόσια ζωή του τόπου, αλλά και η έννοια του έθνους.» Προσωπικά είμαι της άποψης ότι κανείς δεν έχει αμφισβητήσει την παρουσία της εκκλησίας μέσα στην δημόσια ζωή άλλοτε και τώρα, κι αυτό διότι γνωρίζουμε αυτή ήταν πάντα παρούσα, αυτό που αμφισβητείται πραγματικά είναι ο θετικός ρόλος της εκκλησίας στα όσα συνέβησαν και συμβαίνουν, γιατί ο ρόλος της κάθε άλλο παρά θετικός ήταν.

Όσον αφορά δε το έθνος, συνεχίζει ο κ. Παρασκευαΐδης «Διότι τα έθνη, υποστηρίζουν όσοι τα αμφισβητούν, υπήρξαν δημιουργήματα άλλων εποχών και σήμερα δεν είναι απαραίτητα, έστω και εάν το έθνος αποτελεί τη συνεκτική έννοια του Ελληνισμού.» Βέβαια αναφερόμενος περί έθνους δεν ξεχνά το «DNA των Ελλήνων» καθώς και τις «μεγάλες εθνικές ιδέες» και τα «εθνικά συμφέρονται» που «προασπίζετε ενάντια στους εχθρούς του ελληνισμού» και βέβαια από το έθνος του δεν μπορούν να λείπουν και τα «Ελληνοχριστιανικά» ιδεώδη, με μια δόση ιδεολογίας της «εθνοσωτήριου επαναστάσεως».

Αλλά τα έθνη είναι δημιουργήματα αλλοτινών εποχών και σαφώς σήμερα δεν είναι απαραίτητα. Άλλωστε η ίδια η έννοια του έθνους έχει σαθρές βάσεις. Μιλάμε για τα βασικά χαρακτηριστικά που ορίζουν ένα έθνος και μεταξύ αυτών είναι η φυλή, βέβαια ο κ. Παρασκευαΐδης πιστεύει ότι είμαστε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων και ότι έχουμε το δικό τους DNA όμως αν αναλογιστούμε μονάχα την πάροδο σχεδόν 2000+ χρόνων, καθώς τις μετακινήσεις πληθυσμών καθ’ όλη αυτή την περίοδο αυτή και τις επιμιξίες, είναι πράγματι γελοίο να μιλάμε περί ελληνικής φυλής. Είναι και η γλώσσα λένε μέσα σ’ αυτά που ορίζουν ένα έθνος, όμως και η γλώσσα σε καμία περίπτωση δεν δηλώνει ιστορική συνέχεια των ανθρώπων που διαμένουν σε μια περιοχή αλλά μονάχα ιστορική συνέχεια της ίδιας της γλώσσας, διότι πολύ απλά αν μια γλώσσα χρησιμοποιείται σε μια περιοχή, ο οποιοσδήποτε πληθυσμός μετακινηθεί εκεί θα αναγκαστεί να κάνει χρήση της γλώσσας αυτής για να συνεννοηθεί με τους ήδη διαμένοντες εκεί. Ακόμη δε πιθανότερο είναι και μετά από πάροδο γενεών οι απόγονοι των πληθυσμών αυτών να μην γνωρίζουν τη γλώσσα που μιλούσαν οι πρόγονοι τους, αλλά μόνο την καθομιλουμένη στην περιοχή αυτή.

Στο κήρυγμα του μίλησε ξανά όπως το συνηθίζει για γενίτσαρους πού όπως τόνισε μάλιστα «εμφανίζονται τον τελευταίο καιρό υψώνουν θρασεία κεφαλή, προκειμένου να αμφισβητήσουν τα αναμφισβήτητα πράγματα». Βέβαια μάλλον θράσος έχει αυτός και οι συν αυτόν που προσπαθούν να διαιωνίσουν τους διάφορους εθνικούς μύθους περί 25^ης Μαρτίου, περί Παλαιών Πατρών Γερμανού, Αγίας Λαύρας και λάβαρου της επαναστάσεως καθώς και τα παραμύθια περί κρυφού σχολειού και συμβολής της εκκλησίας στην επανάσταση.

Πάντως το ευτυχές στην όλη υπόθεση είναι αν κρίνω από την απάντηση του εκπρόσωπου τύπου του κυβερνώντος κόμματος ο οποίος δήλωσε «Σωστό είναι η αντιπαράθεση επί του θέματος να μείνει σε επιστημονικό επίπεδο και άρα δεν δικαιούμαι να λάβω δημόσια θέση» καθώς και της υπουργού παιδείας η οποία ανέφερε ότι «τα βιβλία θα δοκιμαστούν στην πράξη και οι επιστήμονες θα αποφασίσουν αν χρειάζεται οποιαδήποτε αλλαγή, στα πολλά βιβλία που έχουν, ήδη, ενταχθεί στην εκπαιδευτική διαδικασία» είναι ότι δεν υποκύπτουν στους τραμπουκισμούς και τον λαϊκισμό των διάφορων «εθνοσωτήρων». Θα ήταν απλά τραγικό να κρίνουν την τύχη ενός βιβλίου οι διάφοροι άσχετοι με το θέμα και όχι οι κατεξοχήν αρμόδιοι επιστήμονες επί του θέματος.

Διάφοροι σύνδεσμοι επί του θέματος:

Από το blog του Sfrag:
Βιβλίο Ιστορίας ΣΤ' Δημοτικού, άλλο ένα σχόλιο
Για το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ' Δημοτικού, αντεπίθεση...
Βιβλίο Ιστορίας ΣΤ' Δημοτικού

Από το δείμο του πολίτη:
για τη διδασκαλία της Ιστορίας
Όχι άλλοι αυτόκλητοι προστάτες

Από το Σκεπτικιστή:
Η ιστορία ως εύπλαστο μέσο

Από το news.in.gr:
Νέα επίθεση:
Προσπάθεια «υποδούλωσης» των μαθητών βλέπει ο Αρχιεπίσκοπος στο νέο βιβλίο Ιστορίας
«Δοκιμή στην πράξη»:
To βιβλίο Ιστορίας θα κριθεί από επιστήμονες, απαντά η κυβέρνηση στον Αρχιεπίσκοπο